Eğer Ciddiyseniz, Bu Kağıdı Delmek Kadar Kolay

İlk önce biraz arka plandan bahsedeyim: Evimize internet geldiğinde porno izlemeye başladım, 2004’te, ben 12 yaşındayken. Onunla çok eğlendim ama yirmilerime geldiğimde, her izlediğimde, içimde olan o açgözlülüğü hissediyordum. Birçok sebepten ötürü, ki özgürlük bunlardan biriydi, hayatımın geri kalanında pornoyu istemediğime kesin olarak karar verdim, ama aynı zamanda gelecekteki eşimi bir bağımlı olarak rahatsız etmemek için bunu yaptım. 

 
İki yıl önce bırakmak istedim. Ve bunu yapamadım. Bağımlı olduğumu işte o zaman anladım. 6 ay sonra NoFap’e katıldım. Bunu, çeşitli yöntemlerin bir dizi deneme ve yanılması takip etti, sizlerin çoktan farkında olduğu tüm o klasik şeyler işte. Tüm bunlar, en iyi çabamla PMO’suz 17 gün sürdü (bu sürecime kadar) ki biliyorsunuz ki bu oldukça zayıf. Bununla birlikte, relapse ve başarısızlıklarımdan çok ders çıkardım. Bunların en güçlüsü, her relapse’in daima bir seçim yapmaya bağlı olduğunu anlamış olmamdı. Relapse olurken kendimle bir oyun oynadığımı fark ettim, yalanlara dayalı olan bir oyun. 

 Yalanlar

Kendime söylediğim ilk yalan bırakma konusunda çok ciddi olduğumdu. İkinci yalan, dürtülerin o anda çok güçlü olduğu ve ‘‘Bunun elimde olmadığı’’ yalanıydı. İlk yalanı açıklamam için biraz temel psikolojiden anlamanız gerekiyor. Bir insanın ruhu katmanlıdır. Kızgınlık, neşelilik, şehvet, dalgınlık, vicdanlı olma gibi farklı ruh hallerinizin hepsi sizin farklı versiyonlarınız gibi davranır. Bu gerçek, Freud ve Jung gibi ünlü psikologlar tarafından keşfedilmiş ve sonra da beynin kendi başına hareket eden ve aynı zamanda uyum sağlamak için bir yolu olan farklı sistemleri olduğunu gören nörobiyoloji uzmanları tarafından doğrulanmıştır. Bilinciniz, ya da tabiri caizse ‘‘özünüz’’, her bir tarafınızın ne söylemesi gerektiğini tartan ve bir karar veren şeydir (filmlerde genelde, omuzda oturan küçük melek ya da küçük şeytan olarak tasvir edilmiştir). 

 
Hepinizin sahip olduğu farklı kısımların, farklı inanç sistemleri ve hedefleri var ve bunu bilmek gerçekten çok önemli. Bu yüzden içinizde birbirine ters düşen iki bakış açısı olması oldukça normaldir, ki bunu kendi hayatınızdan bildiğinize eminim. Bununla birlikte, ruhumuzun büyük bir kısmı bilinçaltında saklı olduğundan, genelde içsel niyetlerimizin farkında olmayız. Kendi gizli hırslarımızı görmezden gelmek, insanların relapse olmasındaki en önemli neden. Porno izleme konusundaki yoğun dürtülerinizin bağımlı nörobiyolojinizden geldiğini düşünebilirsiniz. Ve bu kısmen doğru, ama bu sadece bir semptomdur. Temel sebep, sizden ayrı bir parça gibi davranan ve pornonun hala büyük bir değeri olduğuna inanan şehvetinizdir! Yani, kendime ‘‘bırakma konusunda ciddi’’ olduğumu söylediğimde, sadece vicdanlı tarafımın istediği şeyin farkındaydım. Benim, uzun vadede en iyi hayatı yaşamamı önemseyen ve adeta bir baba gibi davranan tarafımın. Eminim ki neyi kastettiğimi anlıyorsunuz. Ancak, bilinçsiz bir şekilde şehvetim pornoyu bırakmaya hiçbir şekilde hazır değildi. 

İkinci yalana yol açan kurgu işte bu. ‘‘Dürtülerin çok güçlü olması’’ olarak algıladığım şey basitçe benim kendi isteğime karşı duramamamdı. Gerçek şuydu ki, her zaman, derinlerde istediğim için relapse olmuştum. Böylece, tüm mücadelelerin ve zihinsel savaşların, gerçekten ne istediğimi bilmememden kaynaklandığını anladım. İkiye bölünmüştüm ve bu nedenle yönsüzdüm. 

Bir gün, forumda Çinli bir dost tarafından atılmış devasa bir gönderinin bir bölümünü okudum, ‘‘Relapse olmadan 6 yıl’’ gibi bir şeydi. Bana bir şey anımsatan ve derinden yardım eden bir şey söylemişti. Başka sözcüklerle aktarıyorum: 

“Eğer pornoyu bırakma konusunda ciddi değilseniz, bu yumruğunuzla taşı delmeye çalışmak kadar zordur. Ama ciddiyseniz bu kağıdı delmek kadar kolaydır.” 

Aslında Kolay! 

Bu adam olayı tamamen anlamıştı, 6 yıldır hayatında porno yoktu ve görünüşe bakılırsa bunu doğru bir şekilde yaparsanız kolay olması gerekiyordu. Ve ben de size bunu söylemek için buradayım, bu, maalesef ki bazı insanları rahatsız etse de, kolay. Kolaylık, artık kendinizden şüphe etmediğiniz gerçeğinden geliyor. Artık kendinizden şüphe etmiyorsunuz çünkü ne istediğinizi tepeden tırnağa biliyorsunuz. Tetikleyici korkusu ve ondan kaçınmak için yapılan tüm tavsiyelerin sadece bir nedeni vardır. İnsanlar kendilerine güvenmiyorlar. Derinlerde biliyorlar ki, tüm gereken bunun ne kadar iyi hissettirdiğiyle ilgili bir anı, ve içlerinde bir parça hala pornonun aniden ortaya çıkmasını ve onları ele geçirmesini istiyor. Benim için artık pek böyle olmuyor. İşte bu yüzden tetikleyiciler ve relapseler hakkında endişeli değilim. Pornoyu bırakmak benim için huzurlu bir bekleyiş deneyimi haline geldi. 

Şu ana kadar yazdığım şeyi anladıysanız, yaptığım şey hakkında bir ipucunuz olmuş olmalı. İlk önce şehvetimin arzularını, muhakemesini ve hedeflerini olabildiğince bilinçli bir şekilde belirledim. Daha sonra, onları mantık yoluyla ayrıştırmaya başladım. Porno kötü bir iş dedim kendime. PMO yapmak eğlenceli olmadığından değil, bunun maliyeti çok yüksek olduğundan ve hayatta çok daha iyi alternatifler olduğundan. Ve hayrettir ki, şehvetim laftan anladı. Relapselerden sonraki tüm kötü hisleri hatırlamak buna yardımcı oldu. Aynı zamanda, hayal gücünü kullanarak mastürbasyon yapmanın porno izlemek kadar iyi olduğunu ve onun yarısı kadar bile zararlı olmadığını hatırlamak da yardımcı oldu. Ve seks aksi istenmediği takdirde, apaçık bir şekilde PMO’dan çok daha iyidir, ancak pornodan kaçınıldığında, kıyaslanamaz bir şekilde daha iyi hale gelir. Tavanı olmayan neşe dolu bir dünya. Porno ve seks, yaşam sürenize 5 gün ekleyen yermantarı soslu bir beef wellington’ın yanındaki sizi kanser yapan 20 sentlik ekşi bir sakız gibidir. 

Başarı 

Bu, günler ve haftalar boyu kendi üzerine düşünme şeklinde sürdü, ama en sonunda pornonun bana ifade ettiği değeri değiştirmeyi başardım. Bu geçen Ocak ayındaydı. 

Temelde, farklı taraflarımın inanç sistemleri ve hedeflerini eşzamanlı hale getirdim. Porno konusunda hep aynı düşüncede oldum. İşte, samimiyetle artık PMO yapmayı istemediğinizde, kendinize ihanet edeceğinizden korkmanıza da gerek yoktur. 

Bu süreci başlattım. Ama bu sefer, sadece düşünce yapımın değişmesine güvenmek istemedim. Geçmişte ‘aniden bırakma’ yaklaşımında çok sık başarısız olmuştum. Ve ünlü bir klinik psikolog olan J.B. Peterson’dan, eğer bir hedefte sürekli başarısız oluyorsanız daha aşağıyı hedeflemeyi öğrendim. Küçük gelişimlerde başarılı olmak, büyük gelişimlerde sürekli başarısız olmaktan çok daha iyidir. Bu yüzden bu süreç için 75 gün boyunca pornoya mastürbasyon yapmamaya karar verdim. Ama eğer sadece bakmak için bir dürtüm varsa, kendimi durdurmayacağım. 75 gün sonra ona bakmayı da bırakacağım. 

Bu noktada kendinize, tüm o konuşmanın boş laf olup olmadığını soruyor olabilirsiniz, çünkü eğer istemiyorsam nasıl hala ona bakabilirim ki? Pekâlâ, şu ana kadar, sadece mastürbasyon yapmak için pornoyu kullanma konusundaki inancı değiştirdim. Basit bir şekilde, ateşli kızların manzarasının tadını çıkarmaya gelince, bu konuda yapacak daha çok işim var. Ama tüm dürüstlüğümle söyleyebilirim ki, bu süreç esnasında bir kere bile mastürbasyon yapmaya yanaşmadım. Bu benim için bir seçenek bile değildi. Çoğu zamanlar (haftada üç gün gibi) göz atmak için bir porno sitesini açtığımda, 2-3 dakika sonra onu kapatıyordum, çünkü beynim orada kazanacak hiçbir şey olmadığını biliyor. Dolayısıyla, büyük ölçüde alışkanlıktan dolayı açıyorum. Bununla birlikte, daha fazla ‘‘dürtülerimle savaşmam’’ ve kendimi ikna etmem gerekmiyor. Bunu yapmamak gerçekten kolay hissettiriyor. 

Şu an pornoya her baktığımda, bu sanki beynimde tanıdık ama tatsız hissettiren zihinsel bir pis koku ortaya çıkarıyor gibi. Önceden daima ona katlanırdım çünkü porno tam da budur, ama artık beynim aynen şöyle ‘‘Bu pis kokuya katlanmak zorunda mıyım? Hayır, elbette hayır, hadi kapatalım şu saçmalığı.’’ İşte bu yüzden, bana göre bu bir başarı, çünkü ben devamlı hardcore izleyen biri olmadan önce, uyandıktan sonra yaptığım ilk şey ve uyumadan önce yaptığım son şey buydu. Ve sonlara doğru yeterince iyi bulduğum tek şey sissy hipnozu ve porno bağımlısı beyin yıkama hipnozuydu, yani bilirsiniz işte, aşağı yukarı bir bağımlının izleyebileceği en kötü şeyler. 

Hayatımın bu kısmı geride kaldığı için çok rahatlamış hissediyorum. Çok yakında pornoyu hayatımdan tamamen çıkarmayı iple çekiyorum. Seks hayatım, porno beynimi tatmin etmek için seks esnasında daha kirli görüntüler hayal etmek zorunda kalmak yerine, birlikte olduğum kızdan o anda olduğu kişi için zevk alabilme anlamında ciddi şekilde gelişti. Kendime güven konusunda yeni bir seviyeye ulaştım. Çünkü özgür iradenin gücüne tanık oldum. Bunu sonlandırmak için, işte size, bu noktaya gelmem için bana son derece yardımcı olan birkaç tavsiye: Eğer bu zor geliyorsa, kendinizle savaşıyorsanız, bunu yanlış yapıyorsunuz demektir! Eğer zihniniz rahat hissediyorsa, doğru yoldasınız. 

HİÇBİR ŞEY ELİNİZİ ZORLAYAMAZ! Bunu sadece sizin iradeniz yapabilir. Şehvetiniz sizden bir parça. Onu bir arkadaşınız haline getirin, düşmanınız değil. 

Kendi arzularınız hakkında acımasızca dürüst olmak, şehvetinizin hayallerini yok etmenin en hızlı yoludur. 
 
Okuduğunuz için ve bu forum için teşekkürler.