Pornosuz 2 Yıl | Bağımsız, Gerçekçi ve Rengarenk Bir Hayat

Muhtemelen bu hikâyeleri milyonlarca kez duymuşsundur ama düşündüm ki yaşadığım ilginç tecrübelerle bunu paylaşırsam diğer arkadaşları bilgilendirebilir veya ilham kaynağı olabilirim. Ayrıca gerçek hayatta bu konuları açıkça anlatabileceğim kimse olmadığından burada her şeyi tüm açıklığıyla anlatacağım.

Bağımlılık 

Yaklaşık 3 yıl önce, nihayet pornonun bağımlılık yapabileceğini düşünmüştüm ki öyle de oldu, buna bağımlı oldum. Bu bir müddet sürdü. Şimdi ise 30lu yaşlarımın başındayım, yani pornoyla tanıştığım gençlik zamanlarımda tek bir gecede, 56k modemle sadece bir tane video indirebildiğimiz günler geride kaldı. Yine de çok hızlı bağımlı oldum. Ben sakin bir kasabada büyüdüm ama bu dünya bronz tenli, büyük memeli, sexting yapan kızların Los Angeles’ta, köşklerde ve malikânelerde seks yaptığı ve kesinlikle aşırı tahrik edici ve karşı konulamaz içeriklerin benim bilgisayarımın ekranında olduğu bir dünyaydı. Ben gençliğimin sonuna kadar her gün porno izliyordum ama neyse ki üniversitenin ilk birkaç yılı ortak eve geçtim ve bu olay benim alışkanlığımı kontrol edebileceğim seviyeye kadar bastırdı ve 20’li yaşlarımın başında yolumdan şaştım.

Bağımlılığa karşı irademin biraz arttığı zaman, master yapmak için okul değiştirdiğim zamandı. Kendi odama sahiptim ve artan iş yüküm, beni meşgul ediyordu ve zamanımın çoğu bu odada, verilen işleri yapmakla geçiyordu. Ve bu arada stres atmak ve rahatlamak için sık sık esrar içmeye başlamıştım. Çok geçmeden, kafayı bulmanın, pornonun karşı konulamazlığını 10 kat arttırdığını farkettim. Kafa ne kadar güzelse, o kadar iyi. Kafam güzelken, seksi bir videoyla yavaş yavaş başlayıp ve 4-5 saat boyunca hardcore porno izlerken edging’in ustası olmuştum. Bu dopamin patlaması, yaşadığım hiçbir şeye benzemiyordu. Hiçbir şey yapmak istemiyordum. Bu etkiler ne zaman azalmaya başlasa, kafayı biraz daha bulurdum ve daha da hardcore porno izlerdim. Ne zaman böyle her şeyi berbat etsem, birkaç gün mola verirdim ama bunun tek sebebi bu hislere karşı koyamıyor oluşumdu. Bu yaptıklarımın zararlı olabileceği aklımın ucundan bile geçmedi.

Bu 20’li yaşlarımın ortalarında da devam etti. Mezuniyetimden sonra yeni bir iş için başka bir ülkeye taşındım ve burada farklı bir kültür, yeni insanlar ve 1 yıldır bağımlılığımın kötü etkileriyle savaşmamın, işimi yapmakta zorluk çıkartmasıyla uğraşıyorum. Terfi edildim, sosyalleştim, birkaç kızla yattım ve hatta bir kızla ciddi bir ilişki yaşadım. Ama esrarla kafa bulmaya ve yavaşça yumuşak şekilde başlayıp gittikçe iğrençleşen porno izleme alışkanlığıma da devam ediyordum. Sebebini bilmiyordum ama işime, arkadaşlarıma ve dışarıda neler olduğuna dair ilgim azalmaya başlamıştı. Bu tıpkı dünyanın renginin griye dönmesi gibi. Ama ben hâlâ, HÂLÂ, bunun sebebini bilmiyordum. Değişikliğe ihtiyacım olduğunu düşünüyordum. İnsanlara “ Kolayca sıkılırım.” diyordum. Ve tekrar taşındım, başka bir ülkenin başka bir şehrine.

Bu yeni ülkede kız arkadaşım dışında hiçbir şey bilmiyordum. Esrar satan birini bulmam biraz zaman aldı ama aldığım an yine aynı çemberin içinde buldum kendimi. Kız arkadaşımı görmemek için sürekli bahaneler üretirdim ki bunu da kafayı çekmek ve porno izlemek için yapardım. Ona evde tek kalabilmem için arkadaşlarıyla dışarıya çıkmasını falan söylerdim. Ona hasta olduğumu söylerdim ve o da eve gelmezdi. Bu olaylar yaşanırken, küçücük aptalca bir sebepten ötürü kavga etmiştik. Kız arkadaşım porno izlememden rahatsızdı. Sonunda ayrıldık ve benim bağımlılığım yeni bir seviyeye ulaştı. Her gece uzatabildiğim kadar PMO yapmak için yatağa geçmeden önce kafayı çekiyordum. Resmen penisim şişene kadar, yara olana kadar mastürbasyon yapıyordum.

Arkamı dönüp baktığımda, bunun önemli psikolojik etkilerini fark etmeme rağmen o sırada buna sebep olan şeyin ne olduğunu bilmiyordum. Motivasyonum tam olarak dibe çökmüştü. Saçma sapan ruh hallerine giriyordum. Özellikle geceleri, ekstra depresyon yaşıyordum. Hiçbir şeyin bir amacı olmadığını düşünüyordum. Gerçekten üzülüyordum, bazen ise ağlıyordum ve ağlamamın sebebini bile bilmiyordum. Her şey çok boş geliyordu.

Bağımlılıktan arınma 

Bu çok ilginçtir ki, hâlâ porno bağımlılığımla olan bağlantımı göremedim. Bunun nikotin olduğunu sanıyordum. Pes etmiştim. Hiçbir şey değişmedi. Parti yapmayı ve uyuşturucu kullanmayı bırakmıştım (esrar hariç). Hiçbir şey değişmedi. Sonunda, porno bağımlılığıyla ilgili birkaç TED konuşması gördüm. NoFap ve PornFree hakkında yazılar okumaya başladım. Biraz şüpheci yaklaşmıştım ama denemeye değerdi. Pornoyu ve esrarı bıraktım. Porno izlemediğim için gerçekten esrar da kullanmıyordum.

İlk birkaç günüm hem çok iyiydi, hem de çok kötüydü. İlk birkaç gün olağanüstü hissettim. Seksteki kontrolüm çok güçlüydü. Günün her saniyesi düzüşmek istiyordum. Beynime porno vermemem, gerçek kızlara olan ilgimi artırmıştı. Her kızı kafamda çıplak hayal ediyordum ve kafamdaki bir porno sahnesine yerleştiriyordum. Masamda veri analizi yaparken şok edici ereksiyonlar yaşıyordum. Yürüyen bir seks makinesiydim.

3-4 gün sonra, çöktüm. Fena çöktüm. İş yerinde birçok kez anksiyete krizleri geçirmeye başlamıştım. Panikataklar geçiriyordum. Bolca terliyordum. Otururken bile sersemlemiş ve zayıf görünüyordum. Felçli başarıları geçiriyordum. Yaklaşmakta olan kıyameti hissediyordum. Seks kontrolüm tamamen çökmüştü. Bunun pornoyu bırakmamla ilgili olduğunu tahmin edebiliyordum. Öldüğümü falan düşünmüştüm.

Bu aylar içinde sona erdi. Pornonun bana bugüne kadar neler yaptığını anlamıştım. Beynimin nörokimyası hakkında çok fazla okudum ve kendime verdiğim zararları iyice anladım. Çok berbat hissettim ama bunu bırakma konusunda kararlıydım.

Bu sırada, anlatmaya değer olduğunu düşündüğüm bir olay var. İyileşme sürecinin başındaydım, oldukça mutsuzdum ama bir işe yaradığımı düşünürdüm. Bir kafedeydim, haftalardır çözemediğim kodlama ile ilgili bir problem üzerinde çalışıyordum. Çok fazla ayrıntıya girmeden bu problemi çözebilirsem iyi para kazanabilirdim. Aniden çözümü buldum ve sorunu çözecektim. Bir coşku dalgalanması yaşadım. Ama sonra, aniden beynim tekledi. Anında anksiyete ve onun verdiği panik hissiyle boğuldum. Terlemeye başladım, kalbim deli gibi atıyordu. Eşyalarımı topladım, eve gittim ve günün geri kalanında iki büklüm yatağımda yattım. Beynim artık pozitif duyguları kaldıramıyor gibiydi.

Dopamin’e alerjisi var gibiydi. İyileşme sürecimden sonra ağır bir çalışmadan sonra böyle bir olay yaşadım. Nörokimyasal olarak açıklayacak olursam, tam olarak ne olduğunu bilmiyorum ve son olay, beynimin ödül sistemini nasıl mahvettiğimin bir kanıtı. Porno çok, çok güçlü.

Bugün, yaklaşık 2 yıldır pornosuz yaşıyorum. 2 kere relapse oldum ve iyileşme süreci her zaman olduğu gibi işkenceydi. Ama neyse ki durumlar asla ilk zamanki gibi kötü olmuyor. . Hiçbir şeye bağımlı olmadığın bir hayat, gerçekçi ve rengarenk bir hayattır. Bir daha asla geri dönmeyeceğim.