Herkese merhabalar, bugün 2 Haziran 2020 saat 02:39. 1 Haziran günü boyunca 3 kere mastürbasyon yaptım. Bu mastürbasyonları porno izlemeden yaptım fakat tamamen haz için yaptım. Haz için yaşayan aciz bir insan gibi hazzı seçtim. Evet gerçekten de seçtim. Belki inanmazsınız ama istesem mastürbasyon yapmazdım fakat ben mastürbasyon yapmayı SEÇTİM. Bu seçme olayına açıklık getirmek için sizlere önce sürecimin tamamından sonra da son 30 günümden bahsetmek istiyorum.
Ben sürece 2019 yazında 7-8 yıldır bağımlıyken başladım. 2019 yazında 20 yaşındayken psikolojik ve fizyolojik problemlerim vardı. Onaylanma ihtiyacı, overthinking, kendini beğenmeme, amaçsızlık, toplum önünde heyecandan konuşamama, porno yüzünden sapkın fetişlere sahip olma, aile içi uyumsuzluk, insanlar tarafından yargılanmaktan korkma gibi psikolojik sorunlarım vardı. Fiziksel olaraksa çoğu genç gibi porno sektörü beni de fizyolojik açıdan vurmuştu ve cinsel sorunlar yaşıyordum. Seks deneyimi olmayan arkadaşlar bu işi ciddiye alsınlar, bir gün ellerine fırsat geçtiğinde pornonun fizyolojilerine nasıl zarar verdiğini umarım ki deneyimlemezler. Gördüğünüz gibi 2019 yazında bunca sorunu ve devamını kambur bir şekilde sırtımda taşıyordum.
O yaz TED Talk’da Gary Wilson’ı izleyip ardından Neverfap Akademi ile tanışmasaydım belki bugün bu sorunlarımın çok daha fazlasına sahip olacaktım. Kısacası bu sorunlar varken o yaz Neverfap’le tanıştım, bugüne kadar sadece 1 kez sürecimi bozdum sonrasına 280 günlük sürecime başladım ve bugüne kadar sürdü; 26 Ağustos 2019’dan 2 Haziran 2020’ye kadar. Yemin ederim ki ben bu hayatta en iyi ne yaptıysam bu 280 günde yaptım. Hayatımda hiç elde edemediğim bir akademik başarıya sahip oldum, 5 yıldır kullandığım tütün ürünlerini bıraktım, 12-13 yıllık oyun bağımlılığının fişini çektim, yanlış arkadaşlarımdan vazgeçip doğru insanları buldum, yazı yazmaya başladım, felsefeyle ilgilenmeye başladım, bu 280 günde belki sizler için az olabilir ama 20-25 tane kitap bitirdim, İngilizcemi çok geliştirdim, çat pat satranç öğrendim, okuduğum okuldaki bir topluluktan yönetim kuruluna üyelik daveti aldım, ailemle ilişkilerim gelişti, kardeşime gerçekten abilik yapmaya başladım, tutkularımı buldum, mesleğime olan ilgim arttı, BEN DÜŞÜNMEYE BAŞLADIM YA, BEN YILLAR SONRA GERÇEKTEN DÜŞÜNMEYİ ÖĞRENDİM. Çok komik değil mi 20 yıl sonra düşünmeyi öğrenmem ama aynen öyle oldu. 200 gün falan günlük tuttum ve aklımda ne varsa kağıda anlattım ve o beni o kadar iyi dinledi ki, acılarıma merhem oldu. Topluluk önünde konuşmakta sorun yaşıyordum artık yavaş yavaş kontrol etmeyi öğreniyorum, göz teması kurmaksa işten bile değil. Kendimi seviyorum, beğeniyorum ve gerçekten bir şeyleri başarabileceğime inanmanın bile ötesinde neredeyse eminim. Eminim yani bir insan bu şekilde iradesini güçlendirir, doğru işler yaparsa o hedeflediği şeye yaklaşır, ulaşır. Daha saymayı unuttuğum meditasyon gibi birçok güzel alışkanlık kazandım ve bugünlere geldim.
Evet şimdi gelelim o “SEÇME” olayına. Size demiştim ya: “Belki inanmazsınız ama istesem mastürbasyon yapmazdım fakat ben mastürbasyon yapmayı SEÇTİM.” Evet bugün işte bunca güzel şeyden sonra bunu yapmayı seçtim çünkü son 30 günde ben kendimi yavaş yavaş kaybettim. Son 30 günde yani mayıs ayı boyunca stresliydim, çok fazla ödev teslimim vardı ve COVID-19’dan dolayı sürekli evdeydim. Bu ay içinde önce alışkanlıklarımı yavaş yavaş, birer birer yapmayı azalttım, uyku düzenim gece 4’te yatıp öğleden sonra 3’te kalkmak gibi tuhaf bir şeye dönüştü, tamamen hata olan sexting’i yaptım, kötü beslendim, hareket etmedim… Kısacası yavaş yavaş sahip olduğum şeyleri bırakıp miskin birine dönüştüm. Dönüşümümü unuttum ve her şey eskide olduğu gibi önemini yitirdi ve dün sexting’le uyarılmama izin verdim. Önemsemedim, orada bırakabilirdim mastürbasyon yapmayı ama o ayı çöp gibi geçirince iyice dibe batmak istedim. 1 aydır içten içe kendime öfke besliyordum ve ne kadar doğru olmasa da kendimi dibe batırarak cezalandırmak istedim ve bugün 3 kere mastürbasyon yaptım. Neyse ki kendime saygımı hala porno izleyecek kadar yitirmediğimden kendi başıma boşaldım ve biliyor musun, haz o kadar azdı ki. Yani minicik, böyle nasıl desem, 1 meditasyon yapmanın verdiği huzurla karşılaştırılamayacak derece zavallı bir haz yaşadım. Sonra bir daha denemek istedim ve bir daha.
Arkadaşlar size yemin ederim o kadar değmedi ki. İşin garibi de çok tehlikeli bir şekilde pişmanlık da hissetmiyorum. Salak gibi, amacını kaybetmiş gibi hissediyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum ve toparlanmak istiyor muyum onun bile farkında değilim. Siz aylardır aile gibisiniz burada ve sizlere bunları anlatmak istedim belki yazarken hatamı anlarım diye ama yine de bir boşlukta hissediyorum. Tehlikenin farkında mısınız? Onca güzel şeyi yaşadığımı bilmeme rağmen bu süreci bozma sonrasında, bu verimsiz geçen 1 ay sonrasında amaçsız ve yılmış hissediyorum. Bu süreci bozma olayı adeta ruhumdan bir parça aldı. O ivmemi ters yöne çevirdi, dibe sürükledi beni.
Biz bozarken sadece o an içinde olduğumuz süreci bozmuyoruz aynı zamanda güçlenen irademizi, amaçlarımızı, hedeflerimizi de bozuyoruz. Bu ne kadar tehlikeli bir şey görebiliyor musunuz? Bu hayatı cidden zavallı kısa vadeli hazlarımız için mi yaşayacağız? Şimdi gece saat 3’ü geçti ama ben gidip meditasyonumu yapıp kitap okuyup yatacağım. Biliyorum ki bu üstümdeki miskinlik gidecek, tekrardan yolumu bulacağım, tekrardan yükseleceğim. Yapmak istediklerimi ertelemeyecek ve ne için yaşıyorsam ona göre davranacağım. Siz de kalkın bir silkinin, gerçekten şu deneyimlediğiniz dünya siz o üç kuruşluk hazzı yaşayasınız diye mi yoksa daha fazlası için mi var bir bakın.
Pornografiyi Bırakmanın Kolay Yolu kitabını halen okumadıysanız buraya tıklayın.
Merhaba, ben 12.sınıf öğrencisiyim. Sizleri aslında 2 yıldır takip ediyorum ve sık sık neverfap denedim ama sık sık da bozdum ve karantinaya girdiğimiz şu günlerde tekrar denemeye(bu sefer daha ciddi) karar verdim, peki 12.sınıf öğrencisi olarak bir yandan sınava hazırlanıp derslerle boğuşurken bir yandan da neverfap yapmaya çalışmak derslerimi ne yönde etkiler ?
Neverfap aslında kendini geliştirmek ve kontrol etmek demek. Derslerini olumlu yönde etkileyecektir
Ben bir kızım ve bu sorunla savaşıyorum yaklaşık 7 yıldır nerdeyse kendimi bildim bileli diyebilirim ve sürekli relapse oluyorum kendimi sıfırlayıp yeniden başlıyorum ama yeniden yapıyorum ne kadar yapmıycam desemde tekrarlanıyor yani bu relapse durumuma alıştım oda ruyin haline geldi diyebilirim sürekliliği sağlayamıyorum
[email protected] adresine mail atın lütfen
Ben 5 yılı aşkın süre pornografi izlemiyordum. Karantin nedeniyle zamanımın çoğunu evde geçirdiğimden yine başladım. Başlamamın tetikleyicisi mastürbasyon oldu. Zevki artırmak isteğiyle porno izledim. Bir kaç hafta, bir ay gibi diyetler yapsam da 90 gün hedefime ulaşamıyorum. Öncesinde 10 ay masturbasyon yapmadığım olmuş. O zamanlar hiç Neverfap’ı keşfetmemişdim. Şimdi yine 90 günlük hedef koydum karşıma. Bir hafta geçmiş, bakalım ne oluyor. Bazen düşünüyorum ki, bir alışkanlıktan kurtulmanın en kolay yolu başka alışkanlık edinmektir. Sorunum hangi alışkanlığı edineceğimdir.
Pornografi izlemese bile zamanında porno-mastürbasyon ikilisini yaptığı için beyin bu ikisi arasında bağlantılar oluşturdu.Yani pornosuz mastürbasyon yapmak beyindeki porno yollarını canlı tutar
18 Ocak 2021 e kadar 20 yaşındayım böyle bir platform olduğunu bilmiyordum. Oysaki yıllardır bu problemle yaşıyordum. Ben bir kızım ve korkunçtur, yıllardır izlememden mi kaynaklı bilmiyorum gitgide çeşitlilik aramaya başladım. Kendimi gay videolarından keyif alırken buldum. Hatta öyleki gay dizileri izlemeye bile başlamıştım. Bu arada herhangi bir şekilde erkek olma isteği ya da kızlardan hoşlanma gibi bir durumum yok hiç de olmadı şükür.
Kendimi iyice kaybetmiştim. Kendimden utanıyordum ama utandığımı itiraf edecek yüzüm bile yoktu. Maneviyatımı iyice kaybetmiştim. Çalışkan bir öğrenciyimdir ama gittikçe derslerle aram açıldı.
Gözlerim… Mutlaka yaşamışsınızdır… Gözlerimin önünde perde varmış gibi boş boş bakıyordum etrafa. Kendimden umudum iyice çekilmişti. Kalbimde bir boşluk ama tam aksine tarifsiz bir ağırlık… Kendimi taşlamak ama bir o kadar anlamak, kendime sımsıkı sarılmak istiyordum ama ikisi de olmuyordu ya da aynı anda tüm duyguları beraber yaşıyordum. Kalbimi sıksan gözlerimden yaşlarla akacak halde ama gözlerim dolmuyor bile. İşte o an karar veremiyorum kalbim taşlaşmış mı yoksa bu dönmek için umudun asıl işareti mi diye.
Gerçekten yaşıyor muydum? Yaşamak buna mı denirdi? Bir hayvandan ne farkım vardı? Gerçekten yaşamak, iletişim kurmak, dik durmak, güneşin rüzgarla seni sarmalamasına ‘hak edercesine’ izin vermek …
17 Ocak 2021 birkaç kez yapıp bolca gay dizisi izlemiştim. Nefret ettikçe devam ediyor kendimi cezalandırmaktan hastalıklı bir zevk alıyordum.
18 Ocak 2021 gece 1 civarı internete öylesine porno izlemekten kurtulmak istiyorum yazdım. Karşıma bir sürü site çıktı ve gerçekten beklemiyordum. Biraz araştırmayla neverfapakademi sitesini detaylıca inceledim. Başaranları okuyunca heyecanlandım. Aa demek ki yapılabilir bir şeymiş… Karar verdim. Ve o gün bu gün demeden o an başladım. Hem never fap hem de never gay dizileri. İlk denememdi. Hedef olarak 1 hafta koymuştum. 5.gün zorladı baya ama dik durdum ve HAYIR dedim HAYIR. Hedefim 14 güne çıktı sonra sınav dönemi gibi stresli bir dönemi atlatmak şubat ayını bitirmek… Bir bakmışım 80 gün geçmiş.
Önce hayatımda nasıl bir değişiklik oldu ondan bahsedeyim. Krizler gitgide azaldı ama her kriz atlatışımda ,her yataktan kalktığımda, her yatağa yattığımda ‘bir gün daha başardım’ demenin huzur dolu gülümsemesi yerleşti yüzüme. Düşündüğümden daha güçlü olduğumu fark ettim. Bazen bir mide bulandırıcı bir pislik gibi ezdiğim kendim, gözümde daha saygın hale geliyordu. Gözümdeki perde kalktı. Nasıl da enerjik bomba gibi bakıyordum etrafa… Bir bağımlılıkla bir sorunla baş etmeye çalıştığınızda diğerleri ne kadar kolaylaşıyormuş.. Derslerim.. Son 6 yılımı düşünüyorum. Fen lisesinde olmanız notlarınızın iyi gelmesi ders disiplinine sahip olduğunuzu göstermez. Her zaman sorumluluklarımı düzenli yapmak isteyip dizi izlerken bulduğum kendim 6 yıl sonra ilk kez dersleri okulla beraber götürüyordu. Derslere sınıfta en çok katılan ben oldum bu süre zarfınca. Arkadaşlarımla kitap okuma etkinliğine katıldım. Hobi olarak yaptığım fotoblog sayfamı geliştirdim.
Şimdi gelelim geri sayıma. Aslında bekliyor ve bir yandan da bir kere de olsun olmasını istiyordum yani bozmayı. Niye mi? Çünkü hiç bozmasam ve çok yüksek sayılara ulaşsam mesela buradaki gibi 281.günümde bozsam her şey boşa gitti diye düşünebilir zayıflığa düşebilirdim. Düşünce ayağa kalkmayı henüz öğrenmemiştim. 5 Nisan’da halamı kaybettim. O günler hastanede taziye evinde çok yoğun geçti. İster istemez derslerim toparlanabilir olsa da aksadı. Ve güçlü durmak yerine zayıflığı SEÇTİM. Çünkü yaparken bile zevk aldığımı hissetmiyordum. 8 Nisanda 80.günümde bozdum.
İlk başta garip olduğunu düşündüğüm ama sonra çok iyi anladığım bir duyguyla karşılaştım. Hayalimdeki gibi bir pişmanlık yaşamamıştım. Önce bu 80 gün boşa mıydı en azından pişmanlık duymam gerekiyordu dedim. Ama sonra bu duygunun aslında kendimi o hareketle aşağılık olarak ilan edip sen buna layıksın deyip beni o ana ikna ettiğini o yüzden pişman olmayı hak etmediğimi düşündüğümü anlamak birkaç günümü aldı.
Yeniden başlayacak gücü kendimde bulamadım bir süre. Ama hazır derslerimi bu kadar güzel götürmüşken onları bari bırakmayayım dedim ve 1 haftada her ne kadar eski zindeliğim olmasa da güzel bir çalışmayla toparladım. Ara sıra sırf canım sıkıldı diye fap yaptım. Ve güzel bir şey fark ettim. Artık gay içerikli herhangi bir şey en ufak ilgimi çekmiyor hatta ben bunları mı izlemişim diyecek kadar beynimin ilerlediğini fark ettim. Ayrıca eskiden kadınlara eziyet edercesine çekilmiş görüntüler beni rahatsız etmezken artık bu iğrençliği o anda bile yani yaparken bile görebiliyorum. Ve evet aydınlanmaya başladım. Hiçbir şey boşa değil. Hiçbir irade çöpe gitmiyor. Yaptığın her şeyin ama her şeyin karşılığı var.
Yeniden başlamayı geciktiren en tehlikeli fısıltı: ‘Acelesi yok, başlarsın yakında. Nasılsa yapabileceğini biliyorsun.’ oldu. 8 Nisandan 26 Nisana 19 günlük süre zarfında yerimde sayacağımı zamanın, beynimin durduğunu düşünmek kabul edelim hiç de mantıklı değildi. Bu 19 günde izlediğim görüntüler, o sahtelik, o vahşilik ve hayvandan farksız halim… İnsan düşünce sıfatını kenara bırakıyorsa hayvandan ne farkı kalır ki?
Sınav haftasındayım şimdi. Derslere çalışmışlığın rahatlığını keyfini bile yaşatmıyorum kendime niye ? Hak etmiyorum diye. Sadece küçük bir tekrarla çalışmamı noktalayacakken sündükçe sünüyor çalışamam. Odaklanamıyorum. Odaklanamadıkça strese giriyorum. Strese girdikçe yapıyorum. Yaptıkça küçülüyorum, küçülüyorum, küçülüyorum. Bu bir kısır döngü.
Sordum kendime: Benimle derdin ne diye. Niye beni cezalandırmak için daha da küçülmemi istiyorsun? Niye değişime direnç gösteriyorsun?
Ve o an anladım hakkımda böyle düşünme hakkını kendime ben veriyorum. Ve bu soruları aynı cümleyle farklı şekilde bir daha okudum: Niye beni cezalandırmak için daha da küçülmemi istiyorsun? Niye değişime direnç gösteriyorsun?
Bu sorular aslında kendim için ne kadar endişelendiğimi göstermiyor mu? Bir direnç var evet çünkü yüzüm direncin aktığı yönün tersine bakıyor. Aynı yönde ilerleseydik o beni rahatsız etmezdi.
Karışık mı geldi? Hadi biraz daha derine inelim. Kısır döngü deyince aklınızda hangi şekil canlanıyor? Benim birbirini takip eden oklardan oluşmuş bir çember. Çıkış yok. Olduğu yerde dönüyor. Fap, asosyallik, sağlıksız yaşam, şeker, sigara tüm olumsuzluklar bizi sola çekerken biz farkında olmadan ya da olarak kendimizi sağa çekiyoruz. Soldakileri bırakamayıp sağdaki ilerleyişimizdeki umutsuz çabamız bizi kısır döngüde yapıyor. Soldakileri bırakmayan biz olsak da -ki bizi sinirlendiren de bu- aslında bizi bırakmayan sağa ümitsizce de olsa ilerleten en azından solda ilerlemeni durdurup kısır döngüye sokan da biz değil miyiz?
Kendimizi suçlamak ne demek? Daima soldakilere bakmak onları bırakmadığımız için kendimizi eziklemek demek. Çözüm buradan mı geliyor peki? Hayır. Bu daha da strese girip kendimi minicik hissetmeme neden oluyor. Benim ihtiyacım olan bu değil. Bu durumda bile burada bu yazıyı yazmamı destekleyen bir taraf var. Henüz güçsüz olsa da.
YÜZÜNÜZ NEREYE BAKARSA AYAKLARINIZ ORAYA GİDERMİŞ. Neverfap a başlamış biri sürekli eski halini ve fapı mı düşünür yoksa olumlu gördüklerinin gücünü, yeni kendimi başarmanın gururunu mu?
Bazı şeyleri çok düşünerek olduramazsınız. Önce istek değil eylem gelir çünkü.
Şu an yeniden ayağa kalkmak ne demek onu öğreniyorum.
Uzun bir yazı oldu sanırım. Ama gücüm tükendiğinde destekleyici ufacık bir yazı aradığımda soluğu bu sitelerde alıyorum. Başaranlar, yeniden başlayanlar, kendini sorgulayanlar… Bana o kadar etkisi oluyor ki sizlerle de bunları paylaşmak istedim.
Eğer yaşarsam buradan sözüm olsun 100. günümde yani hesapladım 5 Ağustos 2021 de buradan başardığımı ve hayatımda neleri değiştirdiğimi paylaşacağım.
Gerçek bir farkındalık hikayesi 😉
gerçekten etkileyici bir yazı,şuan ne hâldesiniz?
Bu yazı bende bazı anlam veremediğim duyguları canlandırdı. Farkındalığımı zirve yapmış gibi hissediyorum. Umarım bu farkındalığım hep sürer. Teşekkürler neverfap akademi ❤️
Farkındalığı artırıcı çok güzel bir yazı